Century: Korzenny szlak

TYP GRY: ekonomiczna, karciana

LICZBA GRACZY: 2-5

CZAS GRY: ok. 30 minut

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA: 94 karty + 105 kosteczek przypraw + 4 miseczki na przyprawy + 20 żetonów monet + instrukcja

CENA: 120 - 160 zł

W ten weekend, mogliśmy z moim narzeczonym po raz pierwszy zagrać w grę, która przeniosła nas na Bliski i Daleki Wschód - do krain pachnących kurkumą, szafranem, kardamonem i cynamonem. Aż żałuję, że nie ugotowaliśmy sobie do tego grzańca, ale za bardzo skupiliśmy się na graniu :) No cóż - nic straconego. Z pewnością zagramy jeszcze nie raz. A teraz przejdźmy do konkretów.

W grze Century: Korzenny Szlak wcielamy się kupców

handlujących przyprawami. Mamy ich 4 rodzaje: kurkumę, szafran, kardamon i cynamon (w kolejności od najtańszej do najdroższej). O dziwo, najdroższa przyprawa świata, czyli szafran w grze najdroższa nie jest. Zasady gry są bardzo proste. Każdy z graczy dostaje swoją kartę karawany, na której od tej chwili magazynował będzie przyprawy. W zależności od tego, którym z kolei graczem się jest, na start ma się odpowiednią ilość kosteczek. Do tego dostajemy po jednej karcie dającej nam dwie kostki kurkumy i jednej karcie pozwalającej ulepszać przyprawy. W grze występują 4 rodzaje kart:

bogactwa - to o nie toczy się rozgrywka - można je zdobyć, płacąc odpowiednim zestawem przypraw, a w raz z nimi punkty prestiżu, a czasem dodatkową złotą lub srebrną monetę
przypraw - karty dające konkretną kostkę np. 2 kostki kurkumy lub 1 kostkę kurkumy i 1 kardamonu albo 1 kostkę cynamonu
ulepszeń - karta pozwala zamienić przyprawy mniej cenne, na droższe
handlu - możemy dzięki nim przehandlować jeden zestaw przypraw na drugi

W czasie swojej tury gracz może wykonać tylko jedną czynność:

dobrać jedną z kart przypraw/ulepszeń/handlu z toru kart, pozostawiając na wcześniejszych kartach po jednej przyprawie (jeżeli na karcie, którą chcemy dobrać znajdują się już przyprawy, możemy je dostać razem z kartą)
wyłożyć kartę z ręki dobierając lub wymieniając odpowiednie przyprawy
zgarnąć kartę bogactwa, płacąc jej koszt (jeżeli nad daną kartą znajdują się monety, możemy wziąć także jedną z nich)
odpocząć - czyli wziąć wszystkie wyłożone wcześniej karty z powrotem na rękę

Gra kończy się, gdy jeden z graczy dobierze 5 (lub 6, jeśli jest tylko dwóch graczy) kartę bogactwa. Wówczas liczymy punkty za karty bogactwa, złote i srebrne monety oraz pozostałe w karawanie przyprawy. Jak nie trudno się domyślić, wygrywa gracz z największą ilością punktów.

Ogólne wrażenie

Prawdopodobnie ze względu na sposób dobierania kart gra ta została okrzyknięta "następcą Splendoru" lub "Splendorem-killerem". Szczerze mówiąc, ja tego podobieństwa aż tak nie odczułam. Moim zdaniem, jest zupełnie inna, choć oczywiście ma pewne wspólne elementy. Myślę, że Century jest odrobinę trudniejsza - czasami trzeba dość mocno się nakombinować, żeby zgarnąć ze stołu optymalny zestaw kart, zwłaszcza że nie ma wśród nich dwóch dających taki sam bonus - jeśli kartę zgarnie przeciwnik, my już takiej nie dostaniemy. Powinnam napisać, że gra mi się nie spodobała, ponieważ, póki co, mój przeciwnik robił to znacznie sprawniej ode mnie i wszystkie partie przegrałam z kretesem ;)

PLUSY GRY:

bardzo dobra mechanika gry
zasady są proste - instrukcja to zaledwie jedna kartka, więc każdy jest w stanie przyswoić je w 10 minut
ładnie wykonana, grafiki na kartach są bardzo przyjemne, ładnie pomalowane kosteczki, ciężkie, metalowe monety
bardzo klimatyczne miseczki na przyprawy, co prawda nie transportowałabym ich, gdybym zabierała grę na wakacje, ale grając w domu, stanowią miły element
autorzy gry mają bardzo ciekawą koncepcję - zapowiadają, że w serii Century ukażą się kolejne 2 gry, które będą grami samodzielnymi, które będzie można ze sobą łączyć (aczkolwiek tu zobaczymy, co z tego wyjdzie)

MINUSY GRY:

dość duża losowość - zupełnie inaczej się gra w zależności od tego jakie karty trafią na stół, choć to może stanowić także zaletę, jeśli chodzi o regrywalność
skalowalność - do tej pory graliśmy tylko we dwoje, więc nie mogę tego powiedzieć z całą pewnością, jednak odnoszę wrażenie, że gra na więcej osób jest płynniejsza, bardziej dynamiczna i z większą ilością interakcji
karty mogłyby być mniejsze - format tarota jest bardzo ładny, ale trudniej się je tasuje i zajmują więcej miejsca
taka totalna błahostka, ale nie spodobało mi się, że wszystkie kostki i żetony były zapakowane w woreczki strunowe, poza kostkami cynamonu, które były w woreczku rozrywanym (ktoś nie dopatrzył tego jednego woreczka)

Jeśli spodobała Ci się ta gra, przeczytaj także: